بزاز. [ ب َزْ زا ] (ع ص ، اِ) جامه فروش ، چرا که بَزّ بعربی جامه را گویند. (از غیاث اللغات از کشف و مؤید). جامه و متاع فروش. (منتهی الارب ) (آنندراج ). جامه و متاع فروش و آنکه پارچه های پنبه ای مانند چیت وچلوار و جز آن می فروشد. (ناظم الاطباء) :
سائل از بخشش تو گشت شریک صراف
زائر از خلعت تو هست ردیف بزاز.آب جوئی و سقا را چو سفالست دهان
جامه خواهی تو و شلوار ندارد بزاز.بخوی خوب چو دیبا و چو عنبر شو
گرچه در شهر نه بزاز و نه عطاری.خواهنده ٔ مغربی در صف بزازان حلب میگفت... (گلستان ). مجلس وعظ چون کلبه ٔ بزاز است آنجا تا نقدی نبری بضاعتی نستانی. (گلستان ).
دی گفت بدستار بزرگی بزاز
در چارسوی رخت مزاد شیراز.بزاز رخت تا تو نرنجی ز بیش و کم
بر تنگ را گشوده و کتان فراخ و تنگ.

---

بزاز. [ ب َ ] (اِ) تسمه ٔ چرمی و بند کفش. (ناظم الاطباء).

---

بزاز. [ ب ُ ] (اِ) خانه ٔ درودگران یا کفش فروشان. (ناظم الاطباء).

---

بزاز. [ ب َزْ زا ] (اِخ ) شهرکیست میان مذار و بصره در کنار شهر میسان. (از معجم البلدان ).

---

بزاز.[ ب َزْ زا ] (اِخ ) حسن بن حسین. از شعرا و علمای موصل است. رجوع به الاعلام زرکلی و معجم المطبوعات شود.

پارچه فروش، کسی که انواع پارچه های پشمی ونخی را، میفروشد
( صفت ) کسی که انواع پارچه را فروشد جامه فروش پارچه فروش .
شهر کیست میان مذار و بصره در کنار شهر میسان .

(بَ زّ) [ ع . ] (ص .) پارچه فروش ، جامه - فروش .

پارچه فروش، کسی که انواع پارچه های پشمی و نخی می فروشد.

پارچه فروش

بزاز

---

مترادف بزاز: پارچه فروش، جامه فروش

---

برابر پارسی: پارچه فروش